ساموئل بارکْلی بِکت ( به ایرلندی : Samuel Barclay Beckett )( متولد ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ – درگذشته ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ ) نمایشنامهنویس ، رمان‌نویس و شاعر اهل ایرلند بود . او در سال ۱۹۶۹ به دلیل « نوشته‌هایش – در قالب رمان و نمایش – که ر فقر معنوی انسان امروزی ، فرارَوی و عروج او را می‌جوید » جایزه نوبل ادبیات را دریافت نمود . آثار بکت بی‌پروا ، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند . این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار وی تلطیف می‌گردد . چنین حسی از طنز ، برای بعضی از خوانندگان آثار او ، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده است با وجود دشواری‌ها ، ارزش سعی و تلاش را دارد . آثار اخیر او ، بُن‌مایه‌های موردنظرشان را به شکلی رمزگونه و کاهش‌یافته مطرح می‌کنند . « بکت در خانواده‌ای مرفه و مذهبی ( پروتستان ) بزرگ شده و تا اتمام تحصیلات دانشگاهی و شروع کارش به عنوان استاد هنوز باور مذهبی داشته است . پس از ترک قطعی محیط آکادمیک و مهاجرتش به پاریس ، گسست از مذهب را در آثارش منعکس می‌کند . با اجرای در انتظار گودو در سال ۱۹۵۳ تماشاگر با اعلان جنگی شوک‌آور علیه خدا و مذهب روبرو می‌شود . » بکت در آثار دیگرش هم با طنز تندی به اصول کاتولیسیسم برخورد می‌کند .
زندگی‌نامه
ساموئل بارکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد . خانواده‌اش پروتستان بودند ، پدرش ویلیام ، مادرش ماریا و برادرش فرانک نام داشتند . دوره ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و به واسطه علاقه‌اش به زبان فرانسه ، در رشته ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال ۱۹۲۷ با درجه کارشناسی فارغ‌التحصیل شد.[۴] در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت و به مدت دو سال در اکول نرمال سوپریور به تدریس مشغول شد . در همان زمان بود که با جیمز جویس آشنایی و رفاقت پیدا کرد . این آشنایی در شکل‌گیری استعداد او تأثیر چشمگیری داشت و به او کمک‌های زیادی کرد . بکت شخصیتی منزوی داشت و از قیل و قال های رسانه ای به کلی دور بود . وقتی ناشرش ژروم لیندون در سال ١٩٦٩ ، خبر جایزه‌ی نوبل ادبیات بکت را از آکادمی سوئد دریافت می‌کند ، در تلگرافی فوری به وی می‌نویسد : « به شما توصیه می‌کنم خود را مخفی کنید » و بکت – که برای تعطیلات در تونس اقامت داشت – خود را برای مدتی در هتل مخفی می‌کند . لیندون به توصیه‌ی بکت به جای او برای دریافت جایزه به استکهلم می‌رود و در سخنرانی‌اش از « پریشانی مطلق » نویسنده از دریافت جایزه می‌گوید . بکت می‌داند معروف شدن برایش گران تمام می‌شود چراکه او را در ورطه سرگیجه‌آور صنعت فرهنگ‌سازی رها می‌کند ، و آثارش را به درجه‌ی تقلیل یافته از کالاهای سرمایه‌داری تنزل می‌دهد . او در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ در سن ۸۳ سالگی درگذشت و مقبره وی در گورستان مون‌پارناس ، پاریس است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.