موآی یا تندیس موآی ( به انگلیسی : Moai ) مهم‌ترین پدیده فرهنگی جزیره ایستر هستند که ۲۸۸ تندیس روی سکوهای عظیمی به نام « آهو » ( Ahu ) ( سکوهای انجام تشریفات ) ایستاده‌اند . فاصله این سکوها از هم حدود یک و نیم مایل ( حدود ۲۴۰۰ متر ) است و یک نوار تقریباً سراسری به دُور جزیره به‌وجود آورده‌اند . ۶۰۰ سنگ‌پیکر موآیِ دیگر ، که در مراحل مختلفِ تکامل هستند ، در سرتاسر جزیره از جمله در معادن و کنارِ جاده‌های قدیمی و کنار ساحل پراکنده‌اند . بسته به اندازه و وزن موآی‌ها ، برآورد می‌شود که به ۵۰ تا ۱۵۰ نفر برای حمل آن‌ها توسط غلتک‌های چوبی یا وسیله‌ای سورتمه مانند نیاز بوده است . برخی از موآی‌ها دارای کلاه یا تاج‌های قرمزرنگی هستند که دلیل آن نامشخص است ، ولی برخی از باستان‌شناسان معتقدند که این‌گونه موآی‌ها مفهوم آیینیِ خاصی داشته‌اند یا شاید برای طایفه یا خانواده بخصوصی مقدس بوده‌اند . مجسمه‌های عظیم یا موآی ، در طی یک دوره کوتاه خلاقیت و به‌صورت خرسنگی ساخته شده است . بر پایه آخرین پژوهش‌های باستان‌شناختی ، ۸۸۷ مجسمه سنگیِ یکپارچه در موزه و در جزیره شناسایی شده‌اند . این مجسمه‌ها نیمتنه هستند و به « سرهای جزیره ایستر » مشهورند . برخی از مجسمه‌ها از زیر خاک بیرون آورده شده‌اند . زمان ساختِ این مجسمه‌ها دقیقاً معلوم نیست و ساختِ آن‌ها بین سال‌های ۱۵۰۰-۱۷۰۰ و ۱۰۰۰-۱۵۰۰ میلادی حدس زده می‌شود . تقریباً ۹۵٪ موآی‌ها از سنگ یا خاکستر آتشفشانیِ متراکم ساخته شده‌اند . در حال حاضر ، حدود ۵۰ مجسمه دوباره برپا شده‌اند . بزرگ‌ترین مجسمهٔ برپا شده، ” Paro ” نام دارد که حدود۱۰ متر ارتفاع و ۸۲ تُن وزن دارد همچنین این مجسمه یک تاج قرمزرنگ دارد که حدود ۱۱ تن دیگر به وزن آن اضافه می‌کند . یک مجسمه نیمه‌تمام یافت شده که اگر ساختِ آن به اتمام رسیده بود ، ۲۱ متر طول و ۲۷۰ تُن وزن می‌داشت . در ساختِ همه مجسمه‌ها تقریباً از یک سبک خاص با سرهای بزرگ و بی‌تناسب پیروی شده است .
تاریخچه
موآیِ جزیره ایستر ، یک شکل از مجسمه‌های غول‌پیکر است که در حاشیه شبه‌جزیره پولی‌نزی پراکنده‌اند . مجسمه‌های کامل‌شده به آهو ( Ahu ) ( سکوهای انجام تشریفات ) انتقال داده شده و سپس برپا شده‌اند . این مجسمه‌ها معمولاً یک استوانهٔ سنگیِ قرمزرنگ بر روی سرشان دارند . در سال‌های ۱۷۲۲ و ۱۸۲۵ ، که این جزیره توسط راجوین و بلاسم بازدید شد ، تمام موآی‌هایی که ایستاده بودند ، واژگون شده‌بودند . برخی از تاریخ‌دانان شفاهی، واژگونیِ موآی‌ها را ناشی از اختلافات بین ساکنان جزیره می‌دانند ؛ درحالی‌که عده‌ای دیگر واژگونیِ آن‌ها را ناشی از زمین‌لرزه دانسته‌اند . اگرچه این مجسمه‌ها به‌عنوان سرهای جزیره ایستر مشهورند ، ولی درواقع ، اینها تمام‌تنه هستند با سرهایی بزرگ‌تر از اندازه واقعی و نیمتنه ساده‌شده . موآی‌هایی که زیاد فرسوده نشده‌اند ، طرح‌هایی را در پشت و کفل خود دارند که گروه باستان‌شناسیِ کاترین روتلج در سال ۱۹۲۵ کشف کرده است که نوعی ارتباط فرهنگی بین این طرح‌ها و خالکوبیهایی که تا نیم قرن پیش میانِ مردم این جزیره رایج بوده ، وجود داشته که توسط میسیونرها جلوی این خالکوبی‌ها گرفته شده‌است . در سال‌های اخیر ، کشف شده که کاسه چشم‌های عمیقِ موآی برای نگهداری چشم‌های مرجانی و مردمکهای شیشه آتشفشانی طراحی شده بود . سابقاً قطعه‌های شکسته مرجان سفید را وقتی کنارِ هم گذاشتند ، تشکیلِ یک چشم داد . نسخه چشم‌ها ساخته شده و در برخی از مجسمه‌ها قرار داده شده‌است . مجسمه‌ها توسط مهاجرنشینان پلی‌نزیاییِ جزیره ساخته شده‌اند . موآی ، علاوه بر نمایانگر بودن اجداد و نیاکان ، زمانی که روی سکوی « آهو » ( Ahu ) برپا شدند ، شاید نمادی از تجسم زندگی پرقدرت یا رؤسای گذشته بوده است . آن‌ها همچنین نمادی از اجداد مهم گذشته هستند . زمانی که تراشیدن مجسمه‌ها تمام می‌شد ، به محل اصلیشان برده می‌شدند . کاملاً مشخص نیست که این کار چگونه انجام می‌شد ، اما مطمئناً نیازمند نیروی انسانی ، طناب ، غلتک و همچنین راه‌های همواری که در سراسر جزیره وجود دارند ، بوده است .
کاربر ای تی مارکت –
سایز بزرگش خوبه و دورنمای قشنگی داره