تلکس‌های قدیمی، به عنوان سیستم‌های ارتباطی مهم در گذشته، به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند:

1. نوع دستگاه:
– تلکس برقی: دستگاه‌هایی که با برق کار می‌کردند و ارتباط را از طریق پیام‌های الکتریکی برقرار می‌کردند.
– تلکس مکانیکی: دستگاه‌هایی که بر پایه مکانیک و بدون استفاده از برق کار می‌کردند.

2. کاربرد:
– تلکس خبری: برای ارسال و دریافت اخبار و اطلاعات فوری.
– تلکس اداری: برای تبادل اطلاعات در سازمان‌ها و شرکت‌ها.

3. سرعت ارسال:
– سرعت پایین: برخی تلکس‌ها قادر به ارسال پیام با سرعت پایین (مثلاً ۱۰۰ کلمه در دقیقه) بودند.
– سرعت بالا: مدل‌های پیشرفته‌تر که توانایی ارسال پیام با سرعت‌های بالاتر را داشتند.

4. روش ارسال:
– کد مورس: استفاده از کدهای مورس برای ارسال اطلاعات.
– الفبای استاندارد: برخی از تلکس‌ها از الفبای استاندارد برای ارسال پیام‌ها استفاده می‌کردند.

5. قابلیت‌های اضافی:
– چاپ روی کاغذ: بسیاری از تلکس‌ها دارای چاپگر داخلی برای چاپ پیام‌ها بودند.
– ذخیره‌سازی پیام: قابلیت ذخیره پیام‌های وارده و صادره.

6. نوع اتصال:
– خط تلفن: اکثر تلکس‌ها با استفاده از خط تلفن به هم متصل می‌شدند.
– سیستم‌های رادیویی: برخی تلکس‌ها قابلیت ارتباط از طریق امواج رادیویی را داشتند.

7. مدل‌ها و برندها:
– برندهای معروف: برندهایی مانند Telefunken، Siemens و… مدل‌های محبوبی تولید کرده بودند.
– مدل‌های خاص: مدل‌های مختلف با ویژگی‌های متفاوت برای نیازهای مختلف.

این دسته‌بندی‌ها به شما کمک می‌کند تا تلکس‌های قدیمی را بهتر درک کرده و ویژگی‌های آنان را بررسی نمایید.