دوربین‌های داخلی گوشی‌های موبایل قدیمی معمولاً به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند:

1. کیفیت تصویر:
– مگاپیکسل: دوربین‌ها معمولاً بین ۰.۳ تا ۵ مگاپیکسل بودند.
– رزولوشن: تصاویر با کیفیت پایین‌تری نسبت به دوربین‌های امروزی.

2. نوع سنسور:
– CCD: در بسیاری از مدل‌های قدیمی استفاده می‌شد.
– CMOS: در مدل‌های جدیدتر و پیشرفته‌تر، کم‌کم جایگزین CCD شد.

3. ویژگی‌های اضافی:
– فلاش: برخی دوربین‌های قدیمی دارای فلاش LED یا زنون بودند.
– لنز: لنزهای ثابت و غیر قابل تعویض معمولاً استفاده می‌شدند.

4. قابلیت‌های عکاسی:
– حالت عکاسی: بسیاری از دوربین‌ها تنها حالت عکاسی استاندارد را داشتند.
– فیلم‌برداری: قابلیت فیلم‌برداری با کیفیت‌های پایین مانند ۳۶۰p یا ۴۸۰p.

5. قابلیت‌های نرم‌افزاری:
– ویرایش تصویر: نرم‌افزارهای ساده برای ویرایش تصاویر وجود داشت.
– فیلترها: فیلترهای محدود و ابتدایی برای تصاویر.

6. رابط کاربری:
– منوی ساده: منوها معمولاً ساده و کاربردی بودند.
– صفحه نمایش: نمایشگرهای کوچک و با کیفیت پایین به عنوان نمای زنده.

این دسته‌بندی‌ها به شما کمک می‌کند تا دوربین‌های داخلی گوشی‌های قدیمی را بهتر درک کنید و ویژگی‌های آنان را بررسی نمایید.